Vandaag stropen? Eenvoudige diefstal. Stroperij toen? In opstand komen tegen de uitspraak. Of jezelf redden van de honger.

De beboste bergen van de regio Pyhrn-Priel, vooral het Sengsengebergte, herbergden altijd allerlei soorten wild. Dit trok zowel jagers als stropers aan.

Jagen als een nobel voorrecht

Vroeger was de jacht een privilege dat alleen aan de adel werd toegekend - een wet die de onderdanen als onrechtvaardig beschouwden. Bovendien was er meer wildschade, wat het levensonderhoud van de boeren in gevaar bracht. Allen die in armoede leefden en moesten lijden onder de schade veroorzaakt door wild, zagen het als hun recht om het hert, het hert of de gemzen van de nobele jager neer te schieten.

Naoorlogse stropers

Vooral na de wereldoorlogen namen veel oorlogsveteranen hun wapens mee naar huis, gingen er met honger mee het bos in en voorzagen zichzelf en hun gezinnen van vlees. Er volgde een reeks ernstige botsingen tussen stropers en jagers.

Stroper als eretitel

Op basis van deze archetypische stroper die zichzelf en zijn gezin moest onderhouden, ontwikkelde zich al snel een "cultuur van stropers". Stropen werd gezien als een bewijs van moed en liefde voor avontuur. Jonge jongens wilden onbevreesd, durf, kracht en moed tonen om tegen de autoriteiten in opstand te komen. Naast de armoede van de bergboeren in die tijd, de zogenaamde 'passie' voor de jacht en de woede op de heerschappij, was er ook de vreugde van Gamsbart en lederhosen, die iemand symbolisch tot stroper maakten.

"De stroper had eerder een hoge reputatie genoten omdat hij een avonturier was die 'iets durfde' ',

zo'n jager voor de socioloog Roland Girtler. Vooral in de bergdorpen was er sympathie voor de stropers. Ze genoten de faam van een avontuurlijke, moedige wetsovertreder en werden beschouwd als "helden van het gewone volk". Ze werden gevierd als sociale rebellen; als helden op de manier van Robin Hood, die de rechten ontnam die de "nobele heren" van de "kleine man" hadden genomen.

Verhalen en liedjes

De melkvrouwen hielden ook van de stropers. Ze boden hun iets anders aan en brachten de tijd door op rustige avonden. In ruil daarvoor zorgden de melkveebedrijven ervoor dat de stropers een veilig onderkomen konden vinden. Hun berghutten boden een soort basiskamp voor hun expedities naar de ketens en bossen.

De stropers van toen tot nu worden verheerlijkt in liedjes en verhalen. Hun verhalen worden keer op keer verteld en hun jachtsuccessen worden gevierd als overwinningen.

Wetten en straffen

Als het prijzen van de verhalen, zo streng als de straffen waarmee stropers rekening moesten houden. Overeenkomstige boetes en gevangenisstraf waren aan de orde van de dag. Ook werden vaak martelwerktuigen gebruikt. Vooral de houten ezel kwam veel voor. Dit publiekelijk tentoongestelde, de stroper werd een veel voorkomende aanfluiting.

In de loop van de tijd zijn er veel decreten en wetten gekomen om stroperij tegen te gaan. Ook komen er nieuwe jachtregels. Dit is de manier om de grondoorzaken van stroperij aan te pakken.

Plezier in het doden

Het loutere plezier in het doden van wilde dieren zoals dat tegenwoordig gebeurt, is in tegenspraak met het eergevoel van de eerdere stropers. Moderne stropers die het spel verblinden met de koplampen van hun auto zodat ze het gemakkelijk kunnen neerschieten of die meedogenloos op lynxen jagen in het nationale park zijn vaak alleen bezig met de trofee. Ze zijn niet te vergelijken met de klassieke stropers van toen. De "klassieke" stroper is altijd een jager in zijn relatie met wild en onderscheidt zich daarmee van diefstal, stropers en autostropers.